Sytuacja chyba dość podobna do ubiegłorocznej Roddick - Monfils, ale nie pamiętam która godzina wtedy była

Patrick Mouratoglou, założyciel słynnej paryskiej akademii tenisowej, mentor Marcosa Baghdatisa i Aravane Rezaï, twierdzi, że nie do końca zmotywowany występami poza Wielkim Szlemem Roger Federer nie jest dobrym przykładem dla młodych.

Jak sympatycy mogą zajmować się tym sportem skoro we wszystkim innych turniejach niż najważniejsze, numer jeden odpada regularnie we wczesnych rundach? - pyta Mouratoglou. - On wysyła sygnał, że dany turniej go nie interesuje. To są porażki dobrowolne. Nie ogranicza się do dwóch setów, on "pozoruje" piekielną batalię - uzasadnia krytykę i daje przykłady takich porażek Szwajcara: 6:7 z Baghdatisem i Berdychem podczas serii amerykańskiej, 5:7 z Gulbisem w Rzymie i 4:6 z Benneteau w Paryżu-Bercy. - Ale ja nie jestem kolejnym głupcem - kwituje Mouratoglou.

W tekście z 28 kwietnia Mouratoglou, którego zasadą jest "by dać najlepszych, bierzemy tylko najlepszych", pisze: - Kolejna porażka Rogera we wczesnej rundzie turnieju z rywalem notowanym 30 miejsc niżej. To jest zdecydowanie bardzo zły nawyk. (...) Roger się starzeje i prawdopodobnie wie, że jest coraz gorszy. Ale wie też, że jeszcze kilka dobrych lat przed nim.

- Dla człowieka, który ma takie statystyki w Wielkim Szlemie, te niecodzienne, ale powtarzające się porażki wpływają na zanikanie wiarygodności. To są z pewnością porażki zamierzone, a w takim przekonaniu jestem widząc numer jeden nie walczącego z zębem, bez determinacji. To smutne widzieć go akceptującego porażki bez wzdrygnięcia, bez zaangażowania - ciągnie.

- Nienawidzę tego, że lider naszego sportu wysyła taką wiadomość do młodych ludzi. Mentalności Federera i Nadala są dziś bardziej niż kiedykolwiek, różne. Dwa tygodnie przed międzynarodowymi mistrzostwami Francji Federer wziął udział w turnieju w Estoril, gdzie odpadł w półfinale. - Dlaczego nie siedział cicho w domu i nie trenował, przygotowując się do Roland Garros? - pyta Mouratoglou. - To pokazuje, że istnieje dwudrożny system w Top 10: jedni grają tydzień w tydzień, a inni nie sądzą, że potrzebują wygrywać, by coś udowodnić.

ale tu nawet nie chodzi o to czy jest sie znawcą czy nie. Chodzi o normy zachowania, ktore obowiązują w tej dysycplinie od stuleci a ktore osttanimi czasy niestety sie zacierają i z tej dyscypoliny robi sie zwykly szczoch.
Najgorsze jest to ze osoby, ktore uwazaja sie za pasjonatów( tu przywoluje ostatnią dyskusje aopro turnieju madryckiego) maja podobne zdanie do Ciebie i popieraja takie zachowanie jak pokazywanie gestów strzelania z karabinku przez rodzine Monfilsa jego przeciwnikowi itd itp

Mozna bylo zauwarzyc ze publicznosc jaka zostala na tym wieczorym meczu to przewaznie byla mlodziez 16-18 lat. Nawet sam Stopa byl zdziwiony ze w lozach przy samym korcie zamiast Vipow siedza licealisci. Ja ogladalem ten mecz caly i trzeba powiedziec ze Foginni nie prowokowal publicznosci to Monfils nakrecal publicznosc swoim zachowaniem. Wieczorna pora, lekkie rozluznienie panujace na trybunach i bardzo mloda publicznosc to chyba glowne przyczyny tej "wpadki". Na innych meczach bylo spokojnie az za spokojnie czasem:)

Patrick za odwage w przedstawianiu wlasnego zdania

Ja toleruje radość kibiców po błędzie rywala ich zawodnika. Jest to dla mnie w pełni zrozumiałe (hipokryzją jest smutek po błędzie rywala gdy punkt zdobywa nasz zawodnik).
Z tego co widziałem to nawet na QC nikt nie piał z zachwytu na widok gestów świty Monfilsa.